مناجات عرفاتی و خروج سیدالشهدا علیه‌السلام از مکه
جانم از روزِ ازل کعبهٔ ما کرب‌وبلاست ذکرِ بی‌تابِ لبِ مُسلمِمان، کوفه میاست تیغِ حـیدر، به کمر بسته حسین بن علی سخن از شاهرگِ غیرتیِ خـونِ خداست جبل‌الرَّحمهٔ کعبه، زده است تکیه به طور خیره بر دستِ مسیحانفسِ یوسف ماست حالِ پـرسـوزِ دعـای عـرفـه، داده نشان ساقیِ جـامِ عـسل، تـشنه‌لبِ جـام بلاست از خدا پُـر شده دیـشب، بـدنِ بی‌سپـری همه حیرانِ حسینی که چه راضی به رضاست فرش خون پهن شده، در شب خوبِ عرفه مشعر و سعی و صفا، مقصدشان کرب‌وبلاست؟! |